محفل عاشقان

غرق در افکار بودم بی قرار
از دو چشمم موج می زد انتظار

با خودم گفتم عجب دنیا بد است
هر که اهل عشق باشد مرتد است

چون میسر نیست مارا کام او
تا به کی دل خوش کنم با نام او

با که حرف خویش را نجوا کنم
قبر لیلی را کجا پیدا کنم

کاش از قلبم به قبرش راه داشت
کاش زهرا هم زیارتگاه داشت

زین همه شادی وعشرتها چه سود
کاش قبر مادرم مخفی نبود

ناگهان ازسوی حق آمد پیام
می دهم بر درد هایت التیام

قبر زهرا گر چه از دیده گم است
بارگاه با شکوهش در قم است

ای که گفتی مادرت مظلومه است
حضرت زهرا همان معصومه است

با خودت هر گاه تنها میشوی
خسته ودلتنگ زهرا میشوی

قم برو که خانه ی عشق همه است
صاحب آن خانه بی بی فاطمه است

چون که تو عرض ارادت کرده ای
قبر زهرا را زیارت کرده ای

خاک او مانند خاک علقمه است
هم حسین وهم رضا هم فاطمه است

این مکان موعود هر هم عهدی است
زائر ثابت در اینجا مهدی است

شاعر: میر حسینی